Togean Islands

Daar zijn we weer met een berichtje! We hebben weer internet dus het kan! (op de Togean Islands was de enige telefoonmast kapot, daar waren we dus echt van alles afgesloten)
Met een gammele, zeer lawaaiige boot werden we naar Kadikiri gevaren, een van de Togeans.
Het programma op dit eiland was: luieren, slapen, lezen heel veel..., snorkelen en eten (een beetje)
Het ging mis met onze reservering dus de eerste nacht sliepen we in een ander onderkomen dan gepland. Dat hebben we geweten...
Ik werd om ongeveer 1 uur wakker van een zacht ruisen bij m'n oor, het leek wel een heel zacht gefladder...
Het bleek een vijftal vleermuizen te zijn dat rondom onze klamboe zoefde. Onmiddellijk schieten dan verhalen over hondsdolheid door je hoofd en je bent klaarwakker!! Even later Yolanda ook! De vleermuizen waren zo groot als een hand en bleven maar komen wat we ook (voorzichtig) deden. Na uren kwamen we erachter dat we een tros bananen in de kamer hadden liggen waar ze gek op waren! Met ware doodsverachting uit bed gestapt en de tros (wat daar van over was) naar buiten gekieperd.
Het duurde nog lang voor we sliepen...
De volgende ochtend zat onze hele kamer (en koffers) onder de poep en pies van die beesten en lagen er legen bananenschillen op de veranda.
De volgende vijf dagen gebeurde er heel erg weinig. We hebben gesnorkeld en prachtige koralen gezien en mooie vissen! Het duiken hebben we uitgesteld tot de laatste morgen (... jawel) omdat we het toch weer wat griezelig vonden "de eerste keer" weer diep te gaan!
Uiteindelijk viel het erg mee en we vinden het fijn, dat we ons logboek weer kunnen aanvullen met een duik!
Gisterenmiddag zijn we met de veerboot, voor de verandering een heel grote...) verder naar het noorden van Sulawesi gevaren. Het was een tocht van 14 uren. Nu zijn we in Gorontalo. Gorontalo heeft, zoals heel veel plaatsen hier, nauwe betrekkingen met Nederland gehad. Er zijn Nederlandse huizen uit die tijd en een standbeeld van een anti-Nederlandse guerillastrijder... Toch reageren mensen enthousiast als we vertellen uit Nederland te komen. Ze weten ook allemaal wel een paar namen te noemen van Nederlandse voetbalspelers en tijdens de finale waren ze ook allemaal voor ons! Je schaamt je wel een beetje als je bedenkt wat we hier allemaal uitgevreten hebben!
Morgen gaan we helemaal naar het noorden, naar Manado.Met een auto zou het weer een heel lange reis worden, daarom verwennen we onszelf met een vlucht!
Groeten maar weer van ons. Voor degenen die hun vakantie er al weer op hebben zitten: sterkte!!