Manado, Tankoko, Tomohon en Bunaken

Na de lange bootreis besloten we om het stuk van Gorontalo naar Manado te vliegen. Heerlijk! 3 kwartier in plaats van 12 uur!!!
In Manado lagen we al vroeg in bed toen dat een paar keer heen en weer bewoog. Eerst een paar keer van links naar rechts en daarna nog een keer van voor naar achter. "Wat ben je toch allemaal aan het doen?", klonk het geirriteerd naast me. Meteen daarna realiseerden we ons: "Een aardbeving!" Op de gang klonk geroep en geloop dus wij schoten als een haas in onze kleren en snelden de trappen af nadat we ons geld en fototoestel gepakt hadden. Beneden aangekomen was er nog 1 vrouw die naar ons gebaarde van "dat was schrikken he?", maar alle andere mensen hadden hun aandacht al weer bij de verkiezingsuitslag op de televisie. Later hoorden we dat er op Ternate een aandbeving was van 6.4 op de schaal van Richter.

Van Manado ging de reis naar het Tankoko National Park. Hier zijn we al om 5 uur(ja, ja) het park ingegaan met een gids. Die bracht ons naar een plek waar een groep Zwarte Makaken leeft. Toen we er aankwamen gooiden de apen allemaal vruchten uit de bomen naar beneden. Daarna klonk er een gekrijs uit de bomen en kwamen eerst de "Big Boss" en daarna 2 van zijn helpers en vervolgens de rest van de 70 leden van de familie de bomen uit op zoek naar de vruchten. Heel grappig om te zien.
We zagen ook nog het spookdiertje, de Toekan en de Couscous, een buideldiertje.

In Tomohon hebben we een heel lugubere markt bezocht. Op de vleesafdeling kon je naast varken en kip ook rat, slang, vleermuis en hond kopen.Toen een vriendelijke meneer onze gezichten zag zei hij:"Je moet het gewoon eens proberen. Het is echt lekker! Slang smaakt net als kip, rat is een echte delicatesse en het vlees van hond is heel zacht....."
We hebben het maar niet gedaan. Naast de zwartgeblakerde honden stond een kooi met zeker 15 levende honden. Het is een beeld dat je niet snel kwijt raakt.

Nu zijn we op het eiland Bunaken: snorkelen, luieren en dolfijnen zoeken. (0 gezien).

Overmorgen vertrekken we richting Papua, een lange reis.

De foto's komen de volgende keer. Er zit een slaperige mevrouw steeds naar ons te kijken.